این مطلب در مورد انتقادی هست که به کرار و توی مقاله‌های مختلفی بهش اشاره شده و اونم شعارای به ظاهر زیبایی هست که این روزا نه تنها توی کارای هالیوودی بلکه توی بسیاری از شرکتای فیلم‌سازی و سینمای بعضی از کشورا دیده میشه.

چیزی که فکر میکنم پیش از شروع این مطلب لازمه بهش اشاره بشه اینه که این انتقادا برای فراری دادن کسی از دیدن فیلم و سریال نیست و شما الان مشخصا دارین این مطلبو از رسانه‌ای می خونید که داره طیف زیادی از کارای هالیوودی رو منتشر میکنه و نویسنده‌ی این مطالب هم جزو بیننده‌ی این کارا هست. این واکنش نشون ندادن به تیکه‌های ناسالم یه ساز و کاره که عملا آدمو تبدیل به شریک جرم میکنه و به سو‌استفاده‌هایی که میشه از طریق قدرت یک صنعت یا کسب و کار انجام داد دامن میزنه.

نکته همینه که ارتباط داشتن با یک محتوا به این معنی نیست که لازمه نگاه انتقادی خودمون رو کنار بذاریم و هر محتوایی که ارائه میشه رو یکسره سر بکشیم. این لیبرال‌ترین اندیشه‌ای هست که در برخورد با جامعه میشه داشت.
حتی اگر در مورد لیبرالیسم و انواع تفسیری که ازش میشه و همچنین نقد‌هایی که نسبت بهش وجود داره اطلاعی نداشته باشید، کافیه یه سری از فیلم و سریالای هالیوودی و آمریکایی جدید رو دیده باشید تا به تاثیر لیبرالیسم آمریکایی پی‌ببرید. این الگوهای تاثیر، اینقدر پرتکرار و بحث‌برانگیز شدن که عملا نیازی نیست که برای پیدا کردنشون جست و جوی خاصی انجام بدید.
تصویری که از آزادی‌های اجتماعی و جنسی و حمایت از اندیشه‌هایی مثل فمنیسم و افکار ضد نژاد پرستی صورت میگیره، همگی تاثیرپذیرفته از لیبرالیسم آمریکایی هست. پس مشخصا بسیاری از منتقدا و صاحب‌نظرا و خوده هنرمندای هالیوود، هیچ مشکل خاصی با لیبرالیسم آمریکایی و تاثیر بیش از پیشش روی محتویات هالیوود ندارن و حتی اینو یه جور موفقیت میدونن.

لیبرالیسم آمریکایی، حرفای زیادی برای دفاع از خودش داره و اتفاقا خودشو در همدلی بالایی با نه تنها مردم جامعه‌ی آمریکا بلکه تمام مردم جهان میدونه و مبارزات خودشو مقدمه‌ای برای محقق کردن سعادت در اقص و نقاط جهان فرض کرده.
تاثیر لیبرالیسم در تولیدات جدید هالیوود، باعث ایجاد نوعی تصویر سوررئال از قرار‌گیری رندوم انواع نژاد و اقلیت در کنار هم و جفت‌گیری این شخصیت‌ها شده. اما زندگی واقعی، لزوما خلاصه به تصاویر رمانتیک درون این فیلما نیست. هرچند که غیر قابل انکاره که پیوندهای زیادی بین نژادا و اقلیتهای مختلف، به راحتی در جامعه‌ی آمریکا فراهمه اما این لزوما تصویری از لیبرالیسم نیست. هالیوود به هیچ عنوان یک صنعت لیبرال به حساب نمیاد بلکه میشه گفت صرفا پوسته‌ی خودش رو منقش به پرتره‌ای از لیبرالیسم کرده و در باطن، نه تنها یه ایدئولوژی رو‌به‌رشد و انسان‌مدار رو دنبال نمیکنه بلکه به شدت سودجویانه و به صورت محلی و قبیله‌ای مشغول به کاره.
انتظاری که فرهنگ عمومی از یه ایدئولوژی جدید داره اینه که بتونه بیشتر از اندیشه‌های پیشین، به نفع انسان‌ها و سعادت‌شون کار کنه؛ یعنی دامن زدن به موضوع عدالت و فرصت‌های برابر برای رشد، از ابتدایی‌ترین پارامترای شکل‌گیری یک ایدئولوژی و بخصوص ایدئولوژی‌های مدرن هست.
توی دنیای امروز، اغلب مردم حتی اگر مستقیما قربانی رفتارای گروه‌زده و نژاد‌پرستانه نشده باشن، زشتیش رو دیدن و میدونن که صرفا خودخواهی آدماست که باعث شکل‌گیری همچین افکاری میشه و هیچی جز یه جور لذت سادیستی بیمارگونه باعث نمیشه تا یه آدم فکر کنه که خون خودش از خون یه ملت یا نژاد دیگه رنگی‌تر و با ارزش‌تره.
برای همینم هست که اگر قرار باشه توی همچین دنیایی، یه سری روش جدید برای سو‌استفاده از آدما طراحی کنید، لازمه حداقل در ظاهر، موجودیت پاک و انسان دوستانه‌ای رو از خودتون نشون بدید. این دقیقا اتفاقیه که در دنیای هالیوود در حال اتفاق افتادنه.
متاسفانه هیچ کدوم از صنف‌ها و گروه‌های گرداننده‌ی هالیوود، نسبت به تاثیر بالقوه‌ی این صنعت، احساس مسئولیت‌پذیری ندارن. یعنی می‌دونن که محصولاتشون داره به تمام جهان عرضه میشه و روی فرهنگا و ملتای مختلف تاثیر میذاره اما لزوما مثل شخصیت‌های جهان وطنی رفتار نمیکنن؛ حتی اگر آرزوی جهان وطنی بودن رو داشته باشن یا توی حرفاشون، از انسان دوستی و آزادی و برابری صحبت کنن. وقتی شما میاید و به خاطر خونواده یا قبیله‌تون تن به یه پروژه یا سیستم اشتباه میدید و در ادامه می‌بینید این سیستم نسبت به تعهداتش پایبند نیست یا نتونسته منافع قبیله‌ای و خونوادگی شما رو برآورده کنه؛ دم زدن از لیبرالیسم و آزادی و افکار جهان وطنی، یه حرکت ریاکارانه بیشتر نیست.
در سال 2023، اعتراضاتی هم از طرف بازیگرا (نه لزوما بازیگرای سرشناس؛ بیشتر اون بازیگرایی که جزو سیاهی لشکرن یا شهرت خاصی ندارن) و همچنین فیلمنامه نویسای هالیوودی صورت گرفت و این جماعت، خودشون رو قربانی کاپیتالیسم معرفی کردن. یعنی شما تمام مدت می‌دیدید که سیستم داره ازتون سو‌استفاده میکنه و چرخه‌ی اقتصادی ناعادلانه‌ای داره ولی برای تامین منافع شخصیتون باهاش همکاری کردید و امروز هم سر و صدا راه انداختید چون صرفا کفگیر به تهه دیگ رسیده و اونقدری که بالا دستی‌هاتون دارن از این صنعت سود میبرن، چیزی به شما نمی‌ماسه؟

یعنی آدما میفهمن که یه سیستم مشکل داره ولی مادامی که این سیستم بتونه نون توی سفره‌شون رو تامین کنه و ضامن بقای خودشون یا خونواده‌شون باشه، لزوما واکنشی هم نسبت بهش نشون نمیدن؛ که البته بی‌تفاوتی به خودی خود شرارت آمیز جلوه نمیکنه؛ چیزی که دامن اینطور افراد رو ناپاک میکنه همین نقششون در قدرت دادن و کار کردن برای یه صنعت مشکل داره. واکنش نشون دادن به ایرادات این سیستم، کمترین کاری بود که از دست همچین افرادی بر میومد و برمیاد.
لعنتی‌ها شما عملا توی صنعتی هستید که روی کل دنیا داره تاثیر میذاره و از هنرمندا برای انتقال پیام استفاده میکنه؛ یعنی می‌تونستید همه‌ی این مدت نه تنها واکنشایی رو خارج از چهارچوب هنر نشون بدید بلکه در جریان ساخت انواع فیلما نقش داشتید و این همه محتوا تولید کردید و بریز و بپاش راه انداختید اما به اون چیزی که می‌دیدید مشکل داره و سودجویانه هست واکنش نشون ندادید تا کار به اینجا برسه؟
هنوزم افرادی که کار و کاسبیشون توی این صنعت کساد نشده ساکت هستن و نه تنها واکنشی نسبت به سودجویی‌های کاپیتالیستی نشون نمیدن بلکه مثل بنز، توی انواع جشنا و فرش قرمزا شرکت میکنن و جایزه‌های طلایی رو به خونه‌شون میبرن.
یعنی مطمئنم نه تنها توی خوده آمریکا که حتی توی خوده ایران هم صحبت کردن در مورد این موضوع و واکنش نشون دادن به همچین ساز و کاری، نشون دهنده‌ی حماقت و عقب مونده بودنه. تعجبی نمیکنم که اغلب منتقدای لیبرالیسم آمریکایی و لیبرالیسم هالیوودی صرفا افراد افراطی و جانبداری هستن که خودشون هم افکار ضد انسانی دارن. صحبت کردن از اینکه فارغ از جنسیت و نژاد، ما آدما هستیم که داریم مورد سو‌استفاده قرار می‌گیریم و بی‌ارزش میشیم سخت هست چون زندگی خیلی از ما‌ها درگیر مسائل کاپیتالیستی شده و داریم از طریق ساز و کارای سودجویانه زندگی خودمون رو تامین میکنیم. شرکتای تبلیغاتی که با مهندسی و کنترل ذهن آدما سر و کار دارن، تولید محتوا برای دامن زدن به انواعی از توهم در مورد سعادتمندی، دزدیدن خوشبختی بقیه و سواستفاده ازشون برای قدرت گرفتن یک گروه، نژاد یا کسب و کار خاص؛ فکر نمیکنم هیچ کدوم از این گزاره‌ها برامون غریبه باشن درسته؟
هالیوود یه دنیای لیبرال نیست، حالا هرچقدرم میخواد در این مورد ظاهر‌سازی کنه. این تلاششون منو یاد تلاش یه موجود با پوست کمابیش گندمی و موهای تیره و قد کوتاه می‌ندازه که به کمک لوازم آرایشی و جراحی‌های زیبایی و رنگ موی بلوند، سعی میکنه تا خودشو فردی از یه نژاد و خون متفاوت جلوه بده؛ غافل از اینکه نژاد ما رو نه لزوما رنگ و روی ظاهری‌مون بلکه پارامترای زیادی منجمله محل تولد و تحصیل و کارمون، شناسنامه و زبانی که بهش قادر به صحبتیم مشخص میکنه.

جمع‌بندی
صنعت هالیود، با ساختن این فیلمای شعارزده، تبدیل به هالیوود لیبرال نمیشه؛ مادامی که قربانی اصلی رشد هرم ساز و کارش، خوده افرادی هستن که دارن چرخ این صنعت رو میگردونن؛ همچنان که آمریکا با روی کار آوردن یه رئیس جمهور با حرفایی که دم از آزادی و برابری میزنه تبدیل به حکومتی پاک و خیرخواه نمیشه، مادامی که مشهوره به اینکه از ملتا و کشورای دیگه سو‌استفاده میکنه تا بقای خودشو تامین کنه.