معرفی و بررسی سریال الیت، فصل سوم
وقتی که برای اولین بار، تعریف سریال الیتو شنیدم، انتظار داشتم که یه سریال کاملا آمریکایی باشه؛ اما میشه گفت یه سریال اسپانیاییه که سعی کرده الگوهای زندگی آمریکایی رو رعایت کنه.
این مجموعه یه بیان تجملی و بعضا اشرافی از زندگی طبقه‌ی خاصی از مردم اسپانیاست که راز‌های تاریکی رو پشت سرمایه‌های کلان خودشون دارن و تاثیر این کارا رو روی زندگی افراد تینیجر نشون میده.
کلمه ی الیت، هیچ ارتباطی با میزان خرد یا نخبه بودن افراد درون فیلم نداره بلکه در مورد طبقه‌ی اجتماعی و فرصت‌هایی که دارن صحبت میکنه.

این یه حقیقته که الیت تونسته رتبه‌ی خوبی رو از طرف بیننده‌هاش بگیره و نقص‌های خودشو با ایده‌های جایگزینی که بازار پسند هست پر کنه.

هشدار: ادامه‌ی این مطلب می تونه محتوای سریال الیتو تا فصل سوم لو بده.

الیت یه داستان جوون‌پسند داره و زندگی مرفه جوونای زیر 20 سال رو نشون میده. کاراکتر‌ها اغلب جذابیت‌های ظاهری قابل توجه دارن و ساعات زیادی از روز خودشون رو درگیر تفریح و معاشرت و وقت گذروندن توی محیطای مجلل و دیسکو‌ها هستن.
اونا همچنین درگیر روابط جنسی و مواد مخدر و حواشی‌ای برای به دست آوردن رفاه و پول بیشترن.

شخصیت‌های کلیدی زیادی توی این سریال حضور دارن، با این وجود، ساموئل با شخصیت کاریزماتیک‌تری و در مرکز اتفاقات مهم، ظاهر میشه. اون یه پسر از طبقه‌ی پایین جامعه است که با دو فرد دیگه، مجبور میشن مدرسه‌ی معمولی خودشون رو ترک کنن. در ادامه، بورسیه‌ی خوبی که به دست میارن، راهشون رو به مدرسه‌ی افراد ثروتمند، باز میکنه، جایی که قرار نیست لزوما استقبال خوبی ازشون به عمل بیاد.
ساموئل از ویژگی‌های شخصیتی جالبی برخورداره. حالت معصومانه‌ای داره و به سختی خودشو راضی میکنه تا کارای غیر اخلاقی انجام بده ولی تا پایان فصل 3، هم کارای خلاف زیادی انجام میده و هم وارد روابط متعددی میشه که لزوما روابط عمیق و معناداری هم نیستن.
همرنگ شدن ساموئل با آدمای اطرافش، اجازه میده تا بیشتر به شخصیت بقیه نگاهی بندازیم و درون اونا دنبال ویژگی خاص و جالبی باشیم.

توی این مدرسه، افرادی هستن که مستقیما درگیر خرید و فروش مواد مخدرن، افرادی که توی دزدی‌های درشتی نقش داشتن و همچنین افرادی که درگیر قتل هستن. با این وجود، روز‌ها سپری میشن و آدما باز هم هر کاری میکنن تا بتونن از زندگی‌شون لذت ببرن و خودشونو به مهمونیا و پارتی‌های سرگرم کننده برسونن، حتی اگر محیط این مهمونی‌ها ناامن باشه.
ما نوعی جنون رو درون سریال می‌بینیم که به نظر میرسه نوعی تلاش برای شبیه کردنش به فیلمای آمریکایی هست؛ ولی به نظرم حتی تقلید خانواده‌های این فیلم از زندگی کاتولیکی هم اونو چندان شبیه زندگی آمریکایی نکرده.
نگاه بسیار انتقادی و منفی این فیلم به زندگی اشراف، اتفاقا بوی کمونیسم شرقی رو میده و وقتی که رشته‌ی دردسر‌ها و جرم‌های درون این فیلم رو دنبال کنید، همه شون به مسائل مالی میرسن.
در پایان فصل 3، دیگه هیچ کاراکتری رو نمی‌تونید توی این فیلم پیدا کنید که درگیر جرم سنگین بخصوصی نباشه و همه‌شون یه نقطه‌ی خیلی تاریک و درشت رو توی کارنامه‌شون دارن.

همین موضوع هم باعث میشه تا بیشتر و بیشتر از مراتب قانونی فاصله بگیرن و سعی کنن که به روشای دست ساخته و بو‌دار، مشکلات جدی زندگی خودشون رو برطرف کنن.

الگوهای ایجاد کشش داستانی
تقریبا در فصل دوم و سوم هست که میشه به راحتی روش سازنده‌های این سریال، برای ایجاد کشش داستانی رو فهمید. اون‌ها از پایان فصل شروع میکنن، جایی که اتفاق اصلی و کلیدی رخ داده که عموما یه جنایت فجیعه. ترتیب بندی سکانس‌ها، روزهایی که درگیر حل این پرونده هستن رو به صورت کوتاه و بریده بریده، لا به لای اتفاقاتی که طی ماه‌های پیش از وقوع حادثه رخ دادن قرار میده.
این روش توی فصل اول و حتی فصل دوم، از جذابیت زیادی برخورداره اما در فصل سوم، تا حدی می‌تونه توی ذوق بیننده بزنه.

ساختن یه سریال خوب و پربیننده، یه موفقیت خیلی بزرگ و تجارت پرسودی به حساب میاد؛ اما به همین اندازه هم می‌تونه چالش برانگیز باشه چون نویسنده مجبوره که قلاب‌ها و کشش‌داستانی رو طی خطوط داستانی بسیار متعدد و کشاکش‌هایی که بین تعداد زیادی از شخصیت‌ها صورت میگیره، حفظ کنه.

جمع‌بندی
اینکه چرا همچین سریالا و فیلمایی همیشه طرفدارای خودشون رو پیدا میکنن و بیننده دارن، لزوما یه پشتوانه‌ی تاریک و مافیایی نداره، قضیه برمیگرده به اینکه علاوه بر ظاهر جالب و سرگرم کننده، یه محتوای زودهضم هستن که ابتدایی‌ترین مهارت‌های زندگی رو میسنجن. شاید برای خیلی از ماها، دراماهای درون فیلم الیت، تکراری و نتیجه‌شون بدیهی باشن اما برای افرادی که هم سن و سال شخصیت‌های توی فیلم هستن، تجارب درون این فیلم، تازگی داره و اونا ممکنه شخصیت‌ها رو جانشین خودشون برای طی کردن این تجارب و رسیدن به نتیجه ببینن.
انجام دادن کارای پرریسک و خلاف عرف و خودخواهانه برخورد کردن، هنوز هم برای بسیاری از افراد بالغ، موضوع توجیه نشده‌ایه و به همچین تصمیمات خطرناکی به چشم میانبرهایی برای رسیدن به خوشبختی نگاه میکنن. چیزی که در سریال الیت، چندان منکرش نمیشن همین پایان تلخی هست که پیش روی حماقت و خودخواهی شخصیت‌ها قرار داره.