فیلم یک نبرد بعد از دیگری، بازخوردهای خوبی دریافت کرده و به عنوان یک اثر که طعم اکتسابی میده و تونسته هیجان و حس گیج کنندگی رو ترکیب کنه شناخته شده. فضای فیلم، در عین جدی بودن میتونه گاها به کمدی کشیده بشه و بازی دی کاپریو، شخصیت پرفیدیا و موسیقی جانی گرینوود، مورد تحسین قرار گرفته.

این فیلم از نظر سیاسی، به عنوان یک جواب جدی به طبقه ی حاکم مخفی آمریکا شناخته شده و منتقد گاردین، از این وجه فیلم، خیلی خوشش اومده و پایان فیلم رو با کلمه هایی مثل رویایی و هیپنوتیزم کننده توصیف کرده.
وقتی گاردین از یه فیلم آمریکایی تعریف میکنه، یعنی اون فیلم به احتمال زیاد، بسیار وابسته به سینمای لیبرال هست و جامعه ی آمریکا و فرهنگش رو زیر سوال برده.
شما از فضای این فیلم خوشتون میاد اگر با فضای ضد فرهنگی، جنون آمیز و پینچنی خوشتون بیاد و منظور از اصطلاح پینچنی، اتمسفر فکری توماس پینچن هست که نویسنده به حساب میاد و در کارهاش، عناصر رازآلود، پارانویا و طنز تاریک رو به کار میگیره و ساختار روایی پیچیده ای داره.
این مدل داستان ها مثل مارپیچ حرکت میکنن و شاهد شخصیت هایی هستیم که گم میشن، دوباره ظاهر میشن و هیچ وقت به طور کامل توضیح داده نمیشن. همه چیز یه جور توطئه است ولی معلوم نیست کی پشتشه و در عین حال، همه چیز خنده داره چون اون توطئه ها گاهی احمقانه و پوچ هستن.
این نوع داستان ها از ارجاعات فرهنگی، علمی و فلسفی اشتباه هستن و ممکنه در آن واحد، درمورد فیزیک کوانتوم، موسیقی دهه 60، نظریه های سیاسی و کارتون های قدیمی صحبت بشه ولی هیچ چیز هم به طور کامل توضیح داده نمیشه. اتمسفر مورد علاقه ی سینمای مدرن بریتانیا همچین چیزیه و معمولا همچین کارایی هستن که توجه منتقدا رو جلب میکنن.
طبق اطلاعات منتشر شده، این فیلم قراره در تاریخ 26 سپتامبر 2025 به دست کمپانی برادران وارنر در ایالات متحده، کانادا و بریتانیا اکران بشه و اولین فیلم پل توماس اندرسن هست که در قالب آی مکس هم پخش میشه. این فیلم بودجه ی سنگین 140 میلیون دلاری داشته و انتظار فروش بالایی براش دارن.
این فیلم یک درام اکشن پیچیده و طنزآلود هست که با الهام از رمان Vineland اثر توماس پینچنه ساخته شده و درجریانش، مبارزه های سیاسی، بحران های خانوادگی و آشوب های فرهنگی رو با هم ترکیب کرده.
خلاصه ی داستان اینه که بعد از 16 سال، دشمن قدیمی گروهی از انقلابی های سابق، دوباره ظاهر میشه و این گروه مجبور میشن دوباره متحد بشن تا دختر یکی از اعضا رو نجات بدن.
در مرکز این ماجرا، باب فرگوسن با بازی لئوناردو دی کاپریو قرار داره که یه انقلابی خسته و آشفته است که حالا باید با گذشته ی خودش، با پدر بودن و با دنیایی که دیگه نمیفهمه، رو به رو بشه.
همزمان، شخصیت کاریزماتیک پرفیدیا با بازی تیانا تیلور، با خشونت و هوش سیاسی، درگیر بازی های قدرت با سرهنگ لاک جاو میشه و دخترشون ویلا، که حالا نوجوونی با ذهنی تیز و آموزش های رزمی هست، درگیر سوال هایی درباره ی هویت مادر و پدر واقعیش میشه.
فیلم با فلش بک هایی به دهه های 60 و 70 و نقدی بر سیاست های مهاجرتی امروز آمریکا، یه فضای پینچنی خلق میکنه و پر از طنز سیاه، دیالوگ های عجیب و صحنه هایی هست که هم خنده دارن و هم تلخ و هم نمادین جلوه میکنن.