سریال Reborn Rich محصول کشور کره ی جنوبی هست و در سال 2022 منتشر شده. این سریال با اسم هایی مثل تناسخ در خانواده ی پولدار یا تولد دوباره در خانواده ی ثروتمند هم در وب فارسی ترجمه شده و در ژانر درام، فانتزی و عاشقانه قرار میگیره.

داستان درمورد هیون وو، کارمند وفاداری هست که سالها برای خانواده ی ثروتمند سونیانگ کار میکنه اما به ناحق به دزدی متهم میشه و به دست رئیسش کشته میشه. بعد از مرگ، به طور فانتزی و غیر منتظره، در قالب کوچکترین پسر همون خونواده، مجددا متولد میشه و حالا با دسترسی به ثروت و قدرت، تصمیم میگیره که انتقام بگیره و مسیر زندگیش رو تغییر بده.
این سریال، شبیه سازی ای درمورد قدرت و فرصت های ناگهانی هست که در داستان های مدرن آسیای شرقی رایجه.
این داستان به خودی خود، اونقدری تراژیک نیست که ذهن نویسنده اش در تراژدی زندگی میکنه. فرض کنید فردی سال ها توی یه سیستم رقابتی و بیمارگونه تحقیر میشه و انواع سرخوردگی رو تجربه میکنه و آخرش هم قربانی میشه اما وقتی فرصت دوباره ای برای زندگی به دست میاره و زمان به عقب برمیگرده، سعی میکنه از مزیت هایی که داره، برای بیشتر نفوذ کردن و بیشتر رقابت کردن در همچین سیستمی استفاده کنه و شروع میکنه به انتقام گرفتن.

البته به سختی میشه گفت که انتقام خاصی میگیره؛ بیشتر مثل اینه که شخصیت اصلی، از نوعی ثروت موروثی که ناخواسته سر راهش قرار گرفته استفاده میکنه تا لذتی که در زندگی قبلی نداشت و فقط نظاره گرش بود رو تجربه کنه.
این داستان برخلاف ظاهرش، تراژدی عمیقی نیست و بیشتر یک فانتزی جبران گرایانه است و شخصیت اصلی، به جای بازسازی یا نقد سیستم، توی همون سیستم بیمار ادامه میده و انتقام، بیشتر شبیه لذت تماشای قدرت از درون هست تا بازخواست اخلاقی از ظلم گذشته.
به کرار اتفاق افتاده که توی داستان های کره ی جنوبی که سعی دارن دنیای مدرن رو به تصویر بکشن، اشارات مستقیم و غیر مستقیم به دموکراسی و ویژگی هایی که این کشور رو از کره ی شمالی متمایز کرده بشه اما یه تناقض عجیبی که به کرار میشه دید، نوع قلدری و خشونتی هست که در فرهنگ کره ی جنوبی جا افتاده و بخصوص تحت تاثیر شهرت و ثروت، قادر به انجام دادنش هستن.
انگار که ریشه در فرهنگ و تاریخشون داره که در روابط ارباب و رعیتی افراطی، به دنبال نوعی رقابت و کسب لذت باشن و همینکه از این چارچوب خارج میشن، انگار نوعی کسالت و بی هویتی بهشون دست میده.
کره ی جنوبی با وجود تاکید روی دموکراسی و تفاوت با کره ی شمالی، در لایه های فرهنگی خودش، هنوز درگیر نوعی روابط ارباب و رعیتی، رقابت افراطی و خشونت مشروع شده هست. فشار هم سن و سالها و ساختار سلسله مراتبی اجتماعی، باعث میشه آدم ها برای حفظ جایگاه خودشون، به خشونت یا تحقیر متوسل بشن و شهرت و ثروت در همچین فرهنگی، صرفا ابزار موفقیت نیست بلکه مجوزی برای اعمال قدرت و بی اخلاقی هم به حساب میاد.

وقتی شخصیت ها از این چارچوب خارج میشن، دچار بی هویتی و کسالت میشن چون هویتشون در رقابت و سلسله تعریف شده.

وقتی که این همه نویسنده ی کره ای از ژانرهای شبیه سازی مثل تناسخ یا سفر در زمان استفاده میکنن اما به طور میانگین، داستان هایی رو خلق میکنن که شخصیت اصلی، صرفا به همون فرهنگ رقابتی و بیمارگونه ی قبلی تن مید و بهش دامن میزنه، به سختی میشه گفت که در ناخودآگاه همچین جامعه ای، انتقاد جدی ای نسبت به ظلم های ناشی از قلدری و رقابت وجود داره چه برسه به اینکه بخوان راه حلی براش طراحی کنن یا مهارش کنن.

جمع بندی
با وجود اینکه ژانرهایی مثل تناسخ، سفر در زمان یا بازگشت به گذشته در سریال های کره ای بسیار رایج هستن و میتونستن بستری برای نقد ساختارهای بیمارگونه بشن اما در عمل، اغلب به بازتولید همون فرهنگ رقابتی، سلسله مراتبی و خشونت زده ختم میشن.
جامعه ای که خشونت و رقابت رو به عنوان ابزار بقا پذیرفته، حتی در خیال پردازی هاش هم نمیتونه ازش فاصله بگیره و ژانرهای فانتزی، به جای باز کردن گفت و گوهای اخلاقی جدید، تبدیل به تایید ضمنی ساختارهای بیمارگونه شدن و این یعنی، راه حل ها طراحی نمیشن بلکه حتی تصور هم نمیشن.