سریال همیشه در فیلادلفیا آفتابی است، یک کمدی تلخ و پرطرفدار امریکایی به حساب میاد که اولین قسمتش در سال 2005 منتشر شد و هنوز هم ادامه داره. این سریال برخلاف کمدی های جریال اصلی، یه سبک خاص داره و ممکنه برای هر کسی خوشایند نباشه.

داستان درباره ی پنج تا دوست هست که خودخواه، بداخلاق و کودن هستن و بار کوچیکی به اسم Paddy's Pub رو اداره میکنن.
شخصیت ها مدام درگیر نقشه های احمقانه، دروغ، خیانت و رقابت های بچه گانه هستن و هیچ کدوم به لحاظ شخصیتی رشد نمیکنن و از اشتباهات خودشون درس نمیگیرن که همین رفتارها، بخش کمدی تلخ سریال رو شکل میده.
توی این سریال، به کرار میشه شوخی هایی با موضوع نژادپرستی، جنسیت گرایی، فقر و اعتیاد رو دید و شخصیت های ضد قهرمانی رو میبینیم که بدترین تصمیم های ممکن رو میگیرن. نوعی نقد غیر مستقیم به فرهنگ آمریکایی رو میشه در این سریال دید که مخصوصا طبقه ی متوسط و فقیر رو هدف قرار میده.
سریال فیلادلفیا، شخصیت هایی رو به تصویر میکشه که صداقت بی رحمانه ای دارن و سعی میکنه مسائلی رو به تصویر بکشه که خیلی از سریال ها سعی دارن ازش فرار کنن. همچین کمدی ای، مخاطب رو مجبور میکنه که در عین خندیدن، هم زمان از خودش بپرسه که چرا دارم به همچین چیزی میخندم.

توی قسمت اول این سریال، دن، مک و چارلی، توی بار خودشون مشغول کار هستن که متوجه میشن کسب و کارشون خیلی کساده. یه دوست قدیمی به اسم ترلس که سیاه پوسته، پیشنهاد میده بار رو به عنوان یه فضای اجتماعی متنوع تر معرفی کنن.

این پیشنهاد باعث میشه گروه وارد موقعیت هایی بشن که با موضوعات نژادپرستی، تبعیض و سوتفاهم های فرهنگی درگیر میشه. توی همین حین، دی، خواهر دن، سعی میکنه وارد دنیای بازیگری بشه و با یه مرد سیاه پوست قرار میذاره که خودش تبدیل به منبع شوخی های نژادی جدید میشه.
این قسمت با یه سری سوتفاهم و رفتارهای ناپخته تموم میشه و نشون میده که شخصیت ها هیچ درسی نگرفتن و این دقیقا همین الگوی کلیدی و ثابتی هست که سریال بر اساسش شکل گرفته و معروف شده.
سریال سعی میکنه تا با موضوعات حساس اجتماعی شوخی کنه ولی نه برای آموزش یا اصلاح، بلکه برای نشون دادن خودخواهی، نادونی و سطحی نگری شخصیت های کلیدی داستان.
محبوبیت سریال فیلادلفیا، یه جور حالت دو قطبی داره یعنی یه سری از منتقدا، خیلی باهاش حال کردن و تحسینش میکنن ولی خیلیا هم مطلقا میزنن توی سرش و بهش علاقه ای نشون نمیدن. تا امروز، امتیاز 8.8 رو از سایت IMDb به دست آورده که امتیاز خیلی خوبی به حساب میاد و در راتن تومیتوز، صرفا بابت قسمت های اول، 97 درصد پسندیده شده. چیزی که درمورد محتوای این سریال، عموما نکوهش میشه، شوخی های تند و حاشیه سازش هست وگرنه به عنوان یه کار خوش ساخت، شناخته شده.

در حال حاضر، این سریال وارد فصل بیستمش شده و میشه ازش به عنوان یکی از طولانی ترین سریال های کمدی لایو اکشن در تاریخ تلویزیون آمریکا یاد کرد.
فیلادلفیا، فارغ از نقدهای منفی ای که بالاتر بهشون اشاره شد، بابت همینکه هیچ رشد شخصیتی ای اتفاق نمی افته هم نقد شده که لزوما نقد منطقی ای به حساب نمیاد چون در دنیای واقعی هم خیلیا رشد شخصیتی خاصی رو تجربه نمیکنن یا از اشتباهات خودشون درس نمیگیرن و اصلا اونچه که توی خیلی از سناریوهای سینمایی و سریال ها به عنوان رشد نشون داده میشه، میتونن جانبدارانه و غلط باشن. سناریوها موظف نیستن که صرفا داستان افرادی رو روایت کنن که رشد میکنن.
با این وجود، بعضیا عقیده دارن که این رشد نکردن شخصیت ها، رفته رفته داستان رو کسل کننده میکنه که نقد بی ربطی هم نیست.

جمع بندی
برای بعضی ها، فضای سریال، بیش از حد منفی و تلخه و این موضوع ازینجا نشات میگیره که عملا هیچ شخصیت مثبتی وجود نداره و هیچ چیز درست نمیشه و هیچ کس مسئولیت پذیر نیست. این باعث میشه حس بی معنایی یا پوچی، به مخاطب منتقل بشه.
شوخی های سریال، بعضا خیلی خاص و تند هستن و برای مخاطب هایی که به طنز های ملایم تر عادت دارن، ممکنه آزاردهنده باشه و به همین دلیل، این سریال همیشه یه گروه مخاطب خاص داشته و تبدیل به یه کار عامه پسند نشده.