معرفی و بررسی سریال Fool me once| یکبار فریبم میدهی

یکبار فریبم میدهی، توی اتمسفر فرهنگ انگستان در حال اتفاق افتادنه. جمله‌های انگلیسی با لهجه‌ای بسیار قابل فهم، اتمسفر نسبتا مالیخولیایی و برخورد با خونواده‌های ثروتمند قدیمی و کلاسیک پسند؛ با شخصیت‌هایی درونگرا و بعضا سایکو.
گاهی وقتا نابهنجاری، اونقدر خودشو توی لایه‌های مختلفی از دستکاری ذهنی و دروغ پنهان میکنه که شخصیت‌های درگیر نابهنجاری، به سختی قادر به درک تاثیر مخرب کاری که انجام میدن هستن.

شخصیت اصلی این سریال، دوره‌هایی از جنگ رو پشت سر گذاشته و توی همون قسمت اول هم در مورد علاقه‌اش به جنگیدن و هیجانی که بهش دست میده صحبت میکنه. اما حالا باید با عوارض حضور در جنگ، دست و پنجه نرم کنه. برای اون، در ابتدا دشواره که دروغ رو از حقیقت تشخیص بده یا بفهمه چه مقدار از تصوراتش توهم و چه مقدار، منطبق با واقعیت هستن.
اون به خاطر ملتی جنگیده که درگیر یه سیستم سرمایه‌داری بسیار واضح هستن و خودشم قربانی همچین سیستمی شده و به خاطر همسرش درگیر یه داستان تعقیب و گریز تراژیک میشه.
سریال یکبار فریبم میدهی، با اقتباس از یه رمان ساخته شده و تاریخ انتشارش، مربوط به سال 2024 هست. این سریال تا الان تونسته 83 درصد پسند مخاطبای گوگل و امتیاز 6.8 رو از سایت IMDb به دست بیاره. 

این مطلب، قرار نیست که محتوای داستان رو لو بده و بیشتر برای افرادی نوشته شده که هنوز دیدن این سریال رو شروع نکردن و در مورد دیدنش دو دل هستن. کیفیت بصری سریال یکبار فریبم میدهی در سطح خوبی هست و نابازیگری چندان زننده‌ای رو بین شخصیت‌های اصلی نمیشه دید. ما عدیل اختر، بازیگر پاکستانی معروف در کارای انگلیسی رو داریم که اینجا نقش یه مامور قانون رو بازی میکنه.
چند داستان دراماتیک در جریان این سریال، مشغول دنبال شدن هستن، در حالی که چالش نقش اول داستان یعنی مایا، به شکل پررنگ‌تری به تصویر کشیده میشه.

موضوعاتی که توی سریال یکبار فریبم میدهی مورد بررسی قرار گرفتن، عمدتا در همپوشانی با آرمان‌های لیبرالی هست و اتمسفر جامعه‌ای که مشاهده میکنیم هم به وضوح، متمرکز روی طبقه‌ی متوسط و ثروتمندی هست که جدالی بین گروه‌زدگی و لیبرالیسم و افکار جهان‌وطنی رو تجربه میکنه.
یکی از موضوعاتی که به کرار قراره باهاش رو به رو بشید، موضوع جنگ و اخلاقیات پرداختن بهشه. مایا درگیر انتقادات و حواشی‌ای هست که بابت حضورش در جنگ، بهش نسبت داده شده و حین اتفاقاتی که در انگلستان هم میوفته، مدام تصاویر میدون جنگ رو به یاد میاره.
افراط در بازنمایی‌های حسی و حساسیتی که شخصیت‌ها روی مشکلات و موضوعات نه‌چندان مهم هم دارن، بخشی از ایده‌ی سازنده‌های این سریال، برای حجیم‌تر کردن محتوا هست.

جوانا لاملی در نقش جودیت، نماینده‌ی طبقه‌ی ثروتمنده و یه شخصیت به‌شدت منزجر کننده و غیر قابل تحمل داره که قراره بیننده رو وادار کنه تا ازش نهایت نفرت رو پیدا کنه. این سریال توی یه فصل، جمع و جور میشه و قرار نیست که زیاد برای دیدن پایان قضیه منتظر بمونید.

جمع‌بندی
جالب‌ترین خلاقیتی که توی این سریال به کار رفته، در نظرم نحوه‌ی شروع اپیزودا هست که ترکیبی از یه موسیقی با مضمون جالب و تصاویری هست که با محتوای داستان، در همپوشانی خوبی هستن.
نویسنده سعی کرده تا به طور غیر مستقیم، کابوسی که می‌تونه دامنگیر هر فرد منتقدی به تضاد طبقاتی و جامعه‌ای که در مقابل برابری و آزادی مقاومت میکنه رو به تصویر بکشه که شاید بشه گفت در این زمینه، بعضا دچار شعارزدگی هم میشه.