ما مواد مخدر رو به عنوان یه پدیده‌ی خانمان برانداز و افرادی که در سطح وسیع، مورد معامله قرارش میدن رو موجودات عجیب و ترسناکی میدونیم؛ اما داستان گریسلدا، به سختی ممکنه توی بیننده این حسو درست کنه که این زن، چیزی جدا از جامعه و اتمسفری هست که ما داریم درونش زندگی میکنیم. اون هم مثل خوده ما یا آدمایی که هر روز می‌بینیم، احساساتی داره و به بچه‌هاش اهمیت میده و ممکنه حتی خودخواهی و دغل بازیاش از خیلی از آدمایی که هر روز می‌بینیم کمتر هم باشه؛ اما نکته‌اش اینه که توی زمان و مکان‌های مناسبی قرار میگیره و البته تصمیمات هوشمندانه‌ای رو اتخاذ میکنه.

گریسلدا، برای بقای خودش تلاش میکنه؛ توی جامعه‌ای که احتمالا کمتر کسی حواسش به افرادی مثل اون هست. توی جامعه‌ای که آدما به خودشون اجازه میدن تا از زن‌های فقیر، برای کسب درآمد استفاده کنن یا توی محیطای عمومی، به حساب اینکه مایه‌دار هستی، می‌تونی به راحتی مواد مخدر بفروشی و کسی هم بهت نگه که بالا چشمت ابروئه. گریسلدا توی همچین اتمسفری زندگی میکنه و برداشتش از زندگی اینه که اگه نکشی، کشته میشی؛ زیر پا میوفتی، حقیر میشی و همه‌ی موفقیتایی که به دست آوردی و زحمتایی که کشیدی، خودخواهانه، به پای یکی دیگه نوشته میشه.
رتبه‌ی سریال گریسلدا به میزان قابل توجهی رسیده و از جمله سریالای سال 2024 هست که تونسته امتیاز خوبی رو از سایت IMDb بگیره. امتیاز 8 برای یه سریال، یعنی اینکه حتی اگر محتوای خوبی نداشته باشه هم می‌تونه بیننده رو سرگرم کنه و گره‌های داستانیش به حدی هست که وقتی یه اپیزود تموم شد، مشتاق باشی که قسمتای بعدیو هم ببینی.

سازنده‌های این فیلم میگن که سعی داشتن یه برشی از زندگی گریسلدا رو در قالب یه اثر داستانی، به نمایش بذارن. هدفشون لزوما خلق یه مستند بی‌عیب و نقص نبوده و مدعی هم نیستن که تصویر گریسلدا رو بر اساس شواهدی که ازش باقی مونده بازسازی کردن؛ ولی غیر قابل انکاره که در مورد بازتولید بعضی مفاهیم، اونا هم مدعیش هستن و هم میشه در جریان فیلم، به شعارزده بودن بعضی از پیام‌ها پی برد.
فیلم برای خودنمایی ایدئولوژی فمنیستی ساخته شده و خوده سازنده هم بهش اعتراف کرده؛ ولی به چه قیمتی؟ یعنی اینکه اگه شما اراده کنید، با تلاش و مبارزه می‌تونید یه زن شرور هم باشید و به اندازه‌ی مردا، دست به کارای خودخواهانه بزنید. مثالشون هم یه فردی مثل گریسلدا هست.

توی این فیلم، تصویر بیش از حد معصوم و بی‌گناهی رو از گریسلدا به تصویر کشیدن. اون یه مادر همدل و یه مادرخونده‌ی صادق به نظر میرسه و بیننده می‌تونه به راحتی به شخصیت این زن، علاقه پیدا کنه. جوری که ممکنه گاها فراموش کنی که طرف، کلی دستور قتل داده یا شخصا افراد زیادی رو به قتل رسونده.
این چیزی فراتر از فداکاری یه زن برای نجات زندگی بچه‌هاش هست. خیلی بعیده که گریسلدا این همه جنایت رو صرفا برای بچه‌هاش انجام داده باشه. اون بیشتر تصویر یه فرد شدیدا ضد‌اجتماع و سایکو هست که داره انتقام‌جویی میکنه. این انتقام جویی، لزوما متوجه مردا نیست. اون از همه انتقام میگیره، فارغ از هر جنسیتی.

توی این سریال، گریسلدا خیلی روی زن بودنش مانور میده و کارگردان هم این قضیه رو پررنگ کرده. انگار که گریسلدا داره به خاطر زن بودن خودش میجنگه تا بتونه تبدیل به یه شخصیت مهم و کاریزماتیک بشه و صدای خودشو به گوش بقیه برسونه. ولی یادتون نره که توی این فیلم، فقط گریسلدا نیست که با مانع و مشکلاتی در مسیر تبدیل شدنش به یه گانگستر، رو به رو هست. نه فقط توی جمع گانگسترا بلکه توی جامعه هم، همدلی آدما خیلی ضعیفه و شخصیت‌های خودخواه مختلفی رو میشه دید. اصلا بحث مرد و زن بودن نیست و گریسلدا صرفا راه و رسم خودخواهانه زندگی کردن رو بلده.

با احساسات اطرافیانش بازی میکنه و از افرادی که تشنه‌ی ثروت و قدرت هستن و کینه‌ی سنگینی از قربانی کننده‌های خودشون به دل دارن، بهترین بهره رو میبره. زن‌ها رو از فاحشه خونه جمع میکنه و به قبیله‌ی خودش میاره و مردایی که بهش علاقه‌مند میشن رو برای انواع کارا اجیر میکنه. از یه طرف، هیچ حقارتی نیست که حاضر به تحمل کردنش نشه تا بتونه اهداف خودشو پیش ببره. چرا یه نفر باید اینقدر خودشو به آب و آتیش بزنه و وارد مسیری بشه که میدونه هر لحظه امکان گیر افتادنش هست؟ خلاف روی خلاف بیاره و اینقدر با زندگی بقیه بازی کنه تا محصولی رو وارد یه جامعه کنه که می‌دونه کاربرد خوبی نداره و می‌تونه خیلی‌ها رو بدبخت کنه؟
گریسلدا این کارا رو می‌کنه چون شخصیت شروری داره. اصلا ربطی به این نداره که می‌خواد خودشو به عنوان یه زن، ثابت کنه. تنها چیزی که اونو به جلو می‌کشونه همینه که یه شخص انتقام‌جو و ضد‌اجتماع هست و هیچ ابایی از انجام هیچ کار غیر اخلاقی‌ای نداره.

اما سازنده‌های این سریال، از عمد اومدن و یه شخصیت دوستانه و جذاب رو از گریسلدا ساختن و اتفاقا هم توی کاسبی خودشون موفق بودن. این محتوا، به راحتی می‌تونه با وجه آسیب‌دیده و ضد‌اجتماع هر بیننده‌ای ارتباط بگیره و گانگستر بازی رو جذاب و سرگرم کننده جلوه بده. هر آدمی که تبدیل به یه شخصیت خودخواه و سو استفاده‌گر میشه، خودشو یه جوری در ابتدا توجیه میکنه تا بتونه وجدان خودش و اطرافیانش رو راضی کنه، اما هر چه که بیشتر میگذره، انجام دادن کارای غیر‌انسانی هم راحت‌تر میشه.

همینطوریش به اندازه‌ی کافی داره فیلم و سریالای خوش آب و رنگی که شخصیتاش سر سوزنی همدلی و شفقت ندارن تولید میشه و کاسب کارا، به ریش این دنیا و آدماش که به راحتی سرگرم میشن میخندن، اون وقت براشون تشویق‌نامه هم فرستاده میشه چون تونستن شعارای بازار‌پسند لیبرالا و فمنیستا و افراد مخالف نژاد پرستی رو با صدای بلند‌تری جار بزنن.

نظر بنده رو می‌خواید، این سریالو خواستید ببینید هم ببینید و ازش لذت هم ببرید؛ ولی این کارگردانا و هنرمندا و حرفای قشنگ‌شون رو به راحتی باور نکنید. این صنف، به همکارای خودش هم رحم نمیکنه؛ چه برسه دلش به حال مصرف کننده‌اش بسوزه و یه کار درست و حسابی با محتوای سالم رو سال تا سال تحویلش بده.