مری یه فیلم تاریخی درمورد نحوه ی ظهور مسیحیت هست. موضوعی که به کرار، نه تنها در هالیوود بلکه در سینمای کشورای دیگه بهش پرداخته شده. روایتی که در اینجا ارائه میشه، حمایت بی چون و چرایی از مسیحیت و حقانیتش انجام میده و میشه ازش به عنوان یه فیلم شدیدا مذهبی و تبلیغاتی یاد کرد.

مریم با چشم های کشیده و اغواکننده ی نوا کوهن ظاهر میشه و با خاندانی که به معجزه و تجارب غیر این جهانی خو گرفتن، سفر خودش رو شروع میکنه.
سرشناس ترین بازیگر این فیلم، آنتونی هاپکینز هست که عملا هیچ الگوی خاصی درون فیلمایی که برای بازی انتخاب میکنه نیست. اون به عنوان یه کاراکتر منفی، نقش خودش رو مجددا به خوبی بازی میکنه و میشه اونو جزو نقاط قوت این فیلم درنظر گرفت.
مری چندان نتونسته توجه منتقدا رو به خودش جلب کنه و تا امروز، از مجموع صرفا 7 هزار مشارکت کننده در سایت IMDb، امتیاز 5.2 رو به دست آورده که تصویری از یه کار نه چندان سرگرم کننده است. به سختی میشه گفت که این فیلم، بخشی از سینمای مستقله بلکه میشه اونو یه تجربه ی تکراری از ساخت فیلم های مذهبی مرتبط با مسیحیت دونست که عمدتا شانس چندانی برای جلب مخاطب عمومی ندارن.
مخاطب عمومی هم چندان بازخورد بهتری نشون نداده و این فیلم تا الان صرفا توسط 69 درصد مخاطبای گوگل پسندیده شده.
شاید بشه گفت که این فیلم، بیشتر از اینکه تصویر اغواکننده و مقدسی از مسیحیت نشون بده، رفتار فرقه ای که منجر به ایجاد محبوبترین دین دنیا شده رو یادآور میشه.
همچنین این داستان به خوبی منشا شروع یهود ستیزی رو نشون میده و ریشه های تاریخیش مرور کرده. مسیح، توسط یهودیای بسیار معتقد و معنوی مورد استقبال قرار میگیره که از نوعی تجربه ی ماورایی برخوردار بودن. برای عمده ی قوم یهود، منتظران مسیح، چیزی جز یه فرقه ی جدید نیستن که سعی دارن قدرت قوم یهود و دین مقدسشون رو زیر سوال ببرن.
یهود ستیزی و ترسی که قوم یهود از دیگران پیدا میکنه صرفا محدود به یه گروه خاص نیست و ریشه های اون، به پیش از بسیاری از اتفاقات تاریخی منجمله ظهور اسلام برمیگرده. در اینجا میشه دید که قوم یهود، خوده مسیحیت رو دشمن بالقوه ی خودش میدونه و بعید هم نیست که همین الان هم بسیاری از افراد متعصب این قوم، به مسیحیت به عنوان بدعتی که اقتدار قوم یهود رو زیر سوال برد و باعث پیدایش انواع جدیدی از یهود ستیزی شده نگاه کنن.

سرسپردگی و امیدی که مردم بسیار بدوی درون این فیلم نسبت به ظهور مسیح دارن، چیزی شبیه اینه که قراره مردی به زمین بیاد که همه چیز رو سر و سامون بده اما ما بهتر از مردم منتظر اون زمان میدونیم که چنین اتفاقی نیوفتاد و مسیحیت بعد ها بهانه ای شد که یکی از طولانی ترین سلسله جنگ های تاریخ به وقوع بپیونده. هیچ چیز تغییر نکرد جز اینکه دینی خلق شد که مومنین خودش رو به بخشش افراطی و بی چون و چرا دعوت کنه و گناهان فاسد ترین افراد جامعه رو به فرمالیته ترین شکل ممکن، مورد عفو قرار بده. مسیحیت نوعی بی مسئولیتی رو رواج میده و باعث میشه که حس عذاب وجدان، از افرادی که به نابهنجاری های جمعی دامن میزنن و به دیگران ظلم میکنن، برداشته بشه. با این وجود، این دین همیشه چنین موضوعی رو جزو مزیت ها و دست آورد های اجتماعی تحسین برانگیز خودش میدونه.

جمع بندی
سینمای مذهبی مبلغ مسیحیت، هرگز به انتقاداتی که نسبت بهش مطرح شده اهمیت چندانی نداده و به قشر زیاد معتقدین خودش تکیه کرده. فیلم های تبلیغی این دین، به عنوان هدیه ای به باورمندان عیسی مسیح، سعی دارن تا مسیحیت رو به دنیای مدرن هم منتقل کنن و اجازه ندن که اقتدار کلیسا برای مدیریت تمام الگوهای رفتاری درون جامعه، به خطر بیوفته.