مازوخیسم زنانه، Female Masochism in Film کتابی درمورد حواشی فلسفه‌ی فیلم هست و حاصل تلاش چند محقق و نویسنده به حساب میاد. این کتاب با توصیفی درمورد سینما و تلاشی که همواره برای نمایش تنش بین لذت و درد، قدرت و تسلیم و مازوخیسم زنانه داشته شروع میشه.

مازوخیسم زنانه، این تضادها رو به چالش میکشه و بررسی این مسئله در فیلم نشون میده که رابطه ی پیچیده زن با میل، هنجارهای اجتماعی و سرکشی، چطور به تصویر کشیده میشه.
نویسنده عقیده داره که خیلی از فیلم ها، زن ها رو در نقش های تسلیم شده نشون میدن اما این نمایش میتونه به جای تولید کلیشه های مردسالارانه، شکلی از مقاومت و توانمندسازی باشه.
شخصیت های زنانه ی مازوخیست، اغلب با هویت خودشون دست و پنجه نرم میکنن و از درد به عنوان ابزاری برای خودشناسی و تحول استفاده میکنن.
بازنمایی مازوخیسم زنانه در فرهنگ های مختلف، متفاوته و دیدگاه های اجتماعی درباره ی جنسیت، قدرت و میل رو منعکس میکنه.
در این کتاب، چندین فیلم مورد بررسی قرار گرفته از جمله فیلم Belle de Jour 1967 که داستان زندگی مخفیانه ی زنی به عنوان کارگر جنسی رو به تصویر میکشه که در حال تجربه ی تضاد بین میل فردی و انتظارات اجتماعی هست.

فیلمی به اسم Secretary 2002 مورد بررسی قرار میگیره که داستان پیچیده ای درمورد BDSM هست و در جریانش، شخصیت اصلی مازوخیسم خودش رو به عنوان راهی برای قبول کردن هویت و حس استقلال، دنبال میکنه.
این کتاب، همونطور که انتظار میره به سمت نظریه های فمینیستی حرکت میکنه و بررسی کرده که چطور مازوخیسم زنانه میتونه هم نظم مردسالارانه رو تقویت کنه و هم اونو به چالش بکشه.
کتاب سعی کرده تا یه رویکرد روانکاوانه هم داشته باشه و زیر سایه ی این علم، ابعاد روانشناختی مازوخیسم و نحوه ی تلاقی این پدیده با تجربه ی زنانه ی میل و آسیب رو بررسی کنه.
مازوخیسم زنانه در سینما یک ابزار قدرتمند برای بررسی پیچیدگی های هویت، عاملیت و هنجارهای اجتماعی زنان هست. فیلم ها به کمک این پدیده، مخاطب رو دعوت میکنن تا درباره ی مرزهای لذت، درد و قدرت، قضاوت داشته باشن.
هدف این کتاب، تدوین یک روش شناسی پیچیده و پیشرفته برای بازنگری در مسئله ی "دیگریت"، هم در فیلم های منتخب و هم در شیوه هایی هست که فیلسوف های قاره ای می تونن شیوه های بیان و بازنمایی رو تغییر بدن تا نظریه ی فیلم رو از تحلیل و نقد، فراتر ببرن و به بازاندیشی در خوده این حوزه کمک کنن.
نویسنده درمورد فیلم ها از اواسط دهه ی 1990 شروع میکنه و عقیده داره که از این تاریخ به بعد، فیلم ها روی شخصیت های زن اصلی تمرکز دارن و داستانشون هویت های جنسی پیچیده، به ویژه مازوخیسم رو بررسی میکنن.

این شخصیت ها عمدتا از رها کردن کنترل لذت میبرن، که اونها رو به موقعیت های چالش برانگیز و اغلب دردناکی میکشونه.
این مدل فیلم ها معمولا به سختی توی یک حوزه و ژانر بخصوص قرار میگیرن و جزو مستقل ترین فیلم ها به لحاظ محتوا قرار میگیرن.
نویسنده هم سعی نکرده که دسته بندی خاصی ایجاد کنه و ترجیح میده که محتوای مشترک این قبیل محصولات رو بررسی کنه و ببینه که درمورد جسمانیت زنانه و میلی که در حال بروز پیدا کردن هست فکر کنه.
در بخشی از کتاب، شخصی به اسم رزی برایدوتی استدلال میکنه که مقوله ی انسان، صرفا در حال تکامل نیست بلکه همواره ریشه در ساختارهای ناقصی داشته که منعکس کننده ی منافع مردسالاری، سرمایه داری و اروپا محوری هستن. فیلمسازها با بررسی مازوخیسم زنانه، مفاهیم سنتی هویت و تمایلات جنسی زنانه رو به چالش میکشن و وارونه میکنن، با تابوهای اجتماعی مقابله میکنن و مرزهای بازنمایی رو تغییر میدن.
در ادامه، کتاب به چالش های گفتمانی در تحلیل مازوخیسم زنانه و ضرورت توجه به پیچیدگی های فلسفی اشاره داره. نویسنده تاکید میکنه که تعریف مازوخیسم یک فرآیند دشوار اما روشنگر هست که نشون میده چطور این مفهوم از طریق روانشناسی، نظریه های ادبی و زیبایی شناسی و فرهنگ عامه، دستخوش تغییر شده.
در ادامه شخصی به اسم آنیتا فیلیپس، تحلیل میکنه که تا اواخر قرن بیستم، مازوخیسم تا حد زیادی معنای جنسی خودش رو از دست داده و به یک مفهوم عمومی تر تبدیل شده. ایشون نمونه هایی مثل دویدن در ماراتن، خوردن غذای خیلی تند یا نوشتن پایان نامه رو مثال میزنه و استدلال میکنه که این کارها، از نظر عرفی، نوعی تحمل درد داوطلبانه به حساب میان و تصویری ما بین مازوخیسم جنسی و غیرجنسی رو نشون میدن.
برخلاف برداشت های سنتی که مازوخیسم رو صرفا در چارچوب های انفعال و تسلیم قرار میگیره، نویسنده استدلال میکنه که این مفهوم میتونه شامل کنترل آگاهانه، آزمایش روانی و جسمانی و تسلط بر خود باشه.

جمع بندی
برداشت های رایج در روانکاوی و فمینیسم، مازوخیسم رو برابر با ضعف و پذیرش منفعلانه ی سلطه میدونه اما این رویکرد، ساده سازی بیش از حدی از یک مفهوم پیچیده است.
حتی مثال هایی که پیشتر مطرح شد، تصویری از شبکه ی پیچیده ای بین تجربه ی درد، سرمایه گذاری لیبیدویی و رضایت شخصی هستن.
مازوخیسم نه فقط در فرهنگ عامه بلکه در زمینه های BDSM، تشخیص های بالینی و مطالعات سینمایی هم تعریف شدن. در نظریه ی فیلم، این مفهوم به تحلیل تجربه ی مخاطب و لذت تماشای سینما کمک میکنه.