پیتر خرگوشه یه فیلم کمدی و ماجراجویانه است که براساس داستان های کلاسیک بئاتریکس پاتر ساخته شده. داستان درمورد یه خرگوش بازیگوش به اسم پیتر به همراه خواهر و پسرعموش هست که نزدیک باغ آقای مک گرگور زندگی میکنن. اونا همیشه سعی دارن که دزدکی وارد باغ بشن و از محصولاتش استفاده کنن اما برخورد مک گرگور، نوعی دشمنی دیرینه رو رقم زده.

با مرگ مک گرگور، برادرزاده اش توماس، مالک خونه و باغ میشه و جنگ جدیدی بین توماس و پیتر به وجود میاد.
دختری که در همسایگی توماس و خرگوشا زندگی میکنن، بیش از پیش شبیه سازی شده از شخصیت خالق اصلی این داستان یعنی بئاتریکس پاتر هست.
بئاتریکس پاتر متعلق به اواسط قرن 19 انگلستان هست و به عنوان نویسنده، تصویرگر و دانشمند علوم طبیعی شناخته شده.
اون علاوه بر نوشتن کتاب های مشهور کودکان، یه تصویرگر ماهر، محقق علوم طبیعی و فعال محیط زیست هم به حساب میاد و مطالعات گسترده ای روی قارچ ها و جلبک ها انجام داد و به عنوان یک محقق قارچ شناس شناخته شد. در ادامه با درآمد حاصل از فروش کتاب هاش، زمین های زیادی رو خریداری کرد تا از تخریب محیط زیست، جلوگیری کنه.

گرافیک این فیلم-انیمیشن، خیلی زیبا و چشم نواز به نظر میرسه اما فکر نمیکنم همچین داستانی، باعث ارتباط بهتر با طبیعت و مراقبت ازش بشه.
ترکیب جلوه های بصری با فضای زنده ی روستایی، زیبایی خاصی به این فیلم اضافه کرده و باعث شده که شخصیت های کارتونی، حس واقعی تری داشته باشن اما هرچند این فیلم از طبیعت الهام گرفته شده اما در نهایت، بیشتر روی داستان سرگرم کننده و لحظات طنز تمرکز داره تا روی ارتباط عمیق با طبیعت یا پیام های محیط زیستی.

این فیلم به جای بررسی رابطه ی متقابل حیوانات و طبیعت، بیشتر به چالش پیتر و مک گرگور پرداخته و برخلاف بعضی از کارای کودکانه که به طور مستقیم روی مراقبت از طبیعت تاکید دارن، پیتر ربیت بیشتر روی سرگرمی متمرکزه و پیام های محیط زیستی در حاشیه قرار میگیرن.

خرگوش ها رفتاری دارن که بیشتر انسانی و کارتونی هست تا نزدیک به واقعیت که ممکنه باعث بشه بچه ها کمتر به زندگی واقعی حیوانات در طبیعت فکر کنن.
نوع مناقشه ی مک گرگور جدید با خرگوشا، حالت منطقی و متعادلی نداره و در ابتدا خیلی خشن و در انتها، بیش از حد رمانتیزه میشه. چنانچه عشق به زن نقاش ایجاد نمیشد، ممکن بود هیچ وقت از مواضع خودش کوتاه نیاد.
درمورد خرگوش ها هم میشه گفت به رغم ویژگی های متمدنانه و انسانی، شخصیت غارتگری داشتن و زن نقاش هم عقیده داشت که بهتره درب باغ هم به روشون باز باشه درحالیکه در دنیای واقعی، اگر میخواستیم به این شکل با حیات وحش معاشرت کنیم، بقامون به خطر می افتاد.
خرگوش ها در واقعیت همچین ساختار اجتماعی خاصی ندارن و تعداد زاد و ولدشون میتونه اینقدر زیاد بشه که باغ رو غارت کنن و چیزی برای صاحب باغ نمونه.

در واقع فیلم پیر ربیت در نحوه ی نمایش تضاد بین مک گرگور و خرگوش ها یک مسیر غیر منطقی رو طی میکنه. مسیر تحول شخصیتی توماس، وابسته به عشقش به بیا هست و یک تغییر منطقی در دیدگاهش نسبت به حیوانات یا طبیعت نمیشه پیدا کرد؛ خرگوش ها هم در واقعیت، بیشتر به صورت فردی و غارتگرانه عمل میکنن.

جمع بندی
زن نقاش با ایده ای مثل باز گذاشتن درب باغ، دیدگاه بیش از حد ایده آل گریانه ای نسبت به طبیعت ارائه میده که در واقعیت، همچین تعاملی ممکنه تعادل اکوسیستم و بقای انسان رو تهدید کنه.
فیلم به لحاظ بصری، جذابیت زیادی داره اما در نحوه ی نمایش تعامل انسان و حیوان، مسیر غیر واقع گرایانه ای رو پیش گرفته و برخی مسائل طبیعی و منطقی رو قربانی پیشبرد داستان کرده.