خواهر برفی یه کار درام و نسبتا ناراحت کننده است که هرچند شخصیت های کلیدیش بچه ها هستن اما به راحتی نمیشه گفت که فیلم مناسبی برای بچه هاست. همونطور که انتظار داشتم نتونسته چندان توجه مخاطبا رو جلب کنه و تا امروز، صرفا 2 هزار مشارکت کننده در سایت IMDb داشته اما همین تعداد، بهش امتیاز 7 از 10 دادن که میشه حدس زد افراد مقید به فرهنگ مسیحی هستن و از معجزات مسیح و کریسمس، در هر شکلیش استقبال میکنن.

این فیلم سعی کرده به لحاظ روانشناختی، موضوعاتی مثل فقدان و شروع دوباره در سال جدید و اهمیت خونواده رو بررسی کنه اما در جمع بندی و نحوه ی انتقال پیام، از روشای تقریبا فریکی ای استفاده کرده که در ادامه، به سراغ این الگوها خواهیم رفت.
این فیلم ملیت نروژی داره و کارگردانش خانومی به اسم سسیلی موسلی هست که بابت بازیگری هم شناخته میشه و این فیلم، اولین کار مذهبیش که مرتبط با کریسمس و مسیحیت هست به حساب نمیاد. توی رزومه اش فیلمای ترسناک و کریسمسی متعددی دیده میشه و شاید بابت همینه که تونسته با بی پروایی، توی این داستان کریسمسی، مسائل ماورائی نسبتا فریکی رو وارد کنه.
هشدار: ادامه ی این مطلب میتونه داستان فیلم رو لو بده.
معمولا هر جا که ردی از نوستالژی هست، داستان با خطر سواستفاده از احساسات مخاطب طرفه یعنی قراره با تحریک احساسات، در معرض پیغامی قرار بگیرید که لزوما بهنجار نیست و توی یک وضعیت احساسی تحریک شده، می تونید خیلی راحت تر وجه غیر منطقیشو نادیده بگیرید.

بماند که این فیلم چقدر درگیر نابازیگری هست و نقشی هم که برای خواهر برفی تعریف شده، بیش از پیش اونو شبیه بچه هایی کرده که توی اینستاگرام، برای تحریک احساسات دیگران تربیت میشن و دیالوگ های بسیار فیکی رو بیان میکنن. این فیلم با ارادت خاصی به فرهنگ مسیحی ساخته شده و اگر خواننده ی مطالب این سایت باشید، ممکنه با خودتون بگید که این نویسنده هم یه اصطلاحی به اسم فرهنگ مسیحی رو یاد گرفته و هی تکرارش میکنه. حقیقتا منم دوست ندارم که به کرار از یه اصطلاح استفاده کنم اما آیا غیر از اینه که کارای سینمایی، از فرهنگ و باور کشورایی که ازشون متولد شدن تاثیر میگیرن؟ و آیا غیر از اینه که بسیاری از کشورای مسیحی، سینمای فعالی دارن و کاراشون بازار پسنده؟
توی برخی از این محصولات، فرهنگ مسیحی زیر سوال میره، مورد نقد منفی قرار میگیره ولی عمدتا به طور غیر مستقیم، پیغام فیلم رو درگیر خودش کرده و بخش جدایی ناپذیر شخصیت های درون فیلمه که البته چنین موضوعی، به خودی خود نابهنجاری به حساب نمیاد. نویسنده اومده داستان مردم سرزمین خودش رو نوشته و طبیعیه که بسیاری از این شخصیت ها، ذهنیتشون با فرهنگ مسیحی آمیخته شده باشه.
گاها فیلمایی مثل خواهر برفی هم هستن که به شکل بسیار واضحی سعی دارن تبلیغ فرهنگ مسیحی رو انجام بدن و پیغام فیلم، به سمت توجیه و تحسین این فرهنگ میره که همین فیلما هم می تونن ایده های خوبی برای زیر سوال بردن فرهنگ مبدا شون باشن. بخشش بیمارگونه و افراطی و مازوخیستی، در این فرهنگ از اهمیت زیادی برخورداره و به عنوان یه کار تحسین برانگیز، شناخته شده. بسیاری از کارهای کریسمسی هم درمورد بخشش بیمارگونه صحبت میکنن و پیغام اصلیشون به سمت توجیه و تبلیغ این رویه میره که جزو رکن های اساسی فرهنگ مسیحیه.

شاید منطقی ترین روش زیر سوال بردن این پیغام، بررسی تاثیر روانیش باشه. عذاب وجدان داشتن بابت یک کار اشتباه که در گذشته انجام دادیم، زمانی منفی و نابهنجاره که عذاب وجدان، حالت افسارگسیخته ای پیدا کنه و جلوی رشدمون رو بگیره. بخشش خود به این معنی نیست که کار اشتباهی که انجام دادیم رو کاملا فراموش کنیم یا اشتباهی که دیگران انجام دادن رو کاملا نادیده بگیریم. اما بخشش در فرهنگ مسیحی، دقیقا همچین مضمونی داره و فرد رو مستعد میکنه تا مجددا مورد سواستفاده ی دیگران قرار بگیره یا سطح مسئولیت پذیریش در مقابل اشتباهات و سهل انگاری هاش، کاهش پیدا کنه.
عذاب وجدان، مثل خیلی از احساسات دیگه، به خودی خود نه احساس مثبتی به حساب میاد و نه یک احساس بد. اما در فرهنگ عمومی، دسته بندی های عموما سطحی نگرانه ای درمورد احساسات وجود داره. مثلا شادی و خوشحالی به عنوان مثبت ترین احساسات و ناراحتی و ناامیدی، به عنوان منفی ترین احساسات شناخته شدن. برخی جوری از شوم بودن احساس ناراحتی بیزارن که خودشون رو مجبور به رقصیدن و شادی میکنن و این کارشون گاها اینقدر احمقانه جلوه میکنه که سوژه ی دیگران میشن.

جمع بندی
همونطور که شادی، به خود نه حس خوبیه و نه بد، عذاب وجدان یا حس بیزاری و نفرتی که نسبت به یک تصمیم داریم، نمی تونه تاثیر منفی ای روی زندگیمون داشته باشه. عذاب وجدان به صورت نرمالش می تونه سطح مسئولیت پذیری شخص در مقابل کارایی که ازش برمیاد رو بیشتر کنه و باعث بشه که به سمت تکرار سهل انگاری های گذشته نره. نفرت در حد معمولش میتونه جلوی دوباره و چند باره مورد سواستفاده قرار گرفتن رو بگیره. اینکه سال نو شده یا عروسیه یا تولده هم موقعیت مناسبی برای کنار گذاشتن کینه و کدورت یا بخشیدن اشتباهات گذشته نیست. این مناسبت ها صرفا توصیف کننده ی نوعی سالگرد و تغییرات ظاهری هستن.